Hoe falend leiderschap Credit Suisse te gronde richtte

Shoot the messenger! Zo makkelijk lijkt dat te gaan. Tja, bizar... Journalist Caroline de Gruyter schreef onlangs een op 14 april jl. gepubliceerd essay in NRC, over de teloorgang van de Zwitserse bank Credit Suisse. Ze concludeert dat de instorting van de bank te herleiden is naar een tweet. Verkeerde conclusie. Niets is minder waar. Slecht management is debet aan dit debacle. Leiders die niet of verkeerd communiceren. Die leiders zijn geselecteerd en benoemd door nog incompetentere figuren, dat heeft niets met Twitter of een tweet te maken. Don’t shoot the messenger! “Hoe opeenvolgende, verkeerde benoemingen van CEO’s en gebrekkige communicatieve vaardigheden van hen, een systeembank omver kan trekken,” had de kop boven het artikel moeten zijn. Alom was bekend dat Credit Suisse al jaren grote fundamentele problemen had. Vooral van eigen makelij. Maar, zeggen insiders en analisten, de laatste anderhalf jaar ging het juist beter: solide bestuurders, een verbeterde financiële situatie, geen schandalen meer. Dachten ze vooral zelf. Op de vraag wie of wat er verantwoordelijk was voor het instorten van Credit Suisse, verwees ook Credit Suisse RvC voorzitter Axel Lehmann naar "speculaties” in oktober. Met droge ogen… Bizar, hoe durft hij! Die schandalen, zeggen betrokkenen, lagen achter hen. Dat had de bank niet hoeven nekken. Mits daar tijdig, beter over gecommuniceerd was. En er geluisterd werd, bijvoorbeeld naar klanten. Want wat deze schandalen wél nekten, was publiek vertrouwen. In een tijdperk van sociale media en digitaal bankieren gaat vertrouwen meer dan ooit te paard. Een lange rij bestuurders met falende, immens grote ego’s als Brady Dougan, Tidiane Thiam en António Horta-Osório hebben deze bank sinds 2007 omvergetrokken. Niet een tweet. "Leiders van bedrijven beseffen niet hoeveel impact ze tegenwoordig hebben,” zegt een oud-werknemer van de bank. Dat geldt niet alleen voor alle flamboyante bestuurders die Credit Suisse de afgelopen twee decennia versleet. Het geldt ook voor Ulrich Körner, die in de zomer van 2022 aantrad om schoon schip te maken na alle schandalen. Tegen de tijd dat hij de wereld verzekerde dat Credit Suisse genoeg liquiditeit had en een stevige kapitaalbuffer, was de bank al deels leeggebloed. Rekening- en aandeelhouders waren in paniek. Ze zaten niet op kwartaalcijfers te wachten, maar op begrip. Op een verhaal ook. Dat verhaal kwam pas na een maand. In de vorm van een herstructureringsplan aan de hand van – alweer – gortdroge data en spreadsheets. In een keihard stuk over de stiltes en stugheid van Körner schreef het Zwitserse dagblad Neue Zürcher Zeitung onlangs dat hij en Axel Lehmann – ook een data-nerd en minimale communicator – één factor over het hoofd hebben gezien. "Een factor die zich niet laat meten en die uiteindelijk Credit Suisse heeft geveld: het vertrouwen van mensen.” Toen Körner laatst op de Zwitserse televisie gevraagd werd waarom hij niet meteen op die Australische tweet had gereageerd, reageerde hij: "Maar we hébben gereageerd.” Niet op sociale media, wierp de journalist tegen. "Nee,” antwoordde Körner, "daar hadden we niet de expertise voor.” Dank u. Een van de drie pijlers onder effectief leiderschap, juist in de rol van een CEO, is communicatieve vaardigheden. Weet je welkom om van gedachten te wisselen over het vinden en selecteren van leiders die wel inspirerend en effectief communiceren. Of over de ontwikkeling van je eigen communicatieve vaardigheden. Zodat een drama als de stakeholders van Credit Suisse meemaakten, te voorkomen. Warme groet, Aege